9 Nisan 2011

Kafa Notları : Sitem

En son ne zaman bir şeyler karaladım diye sorduğum da aslında kendimden ne kadar uzaklaştım sorunun cevabını karşımda bulacağımdan o kadar emindim ki tam gecenin ortasında aynı siyahın içinde “yeniden” diyebilmenin mutluluğunu yaşıyorum.  Herkes gibi ben de erteleme hastalığına yakalanıp basit hareketler ile günümü tatmin ederken, dönüp arkama bakmaya bir nebze olsun gücüm yokken ve tam da parmak uçlarım dibe değmişken,  tekrar kollarımı açıyorum. Çok özledim, özlemişim..

O kadar küsmüşümki kendime cümle kurmadan önce, hangisinden başlasam diye düşünüyorum. Şu düşman olduğumuz günlerde yastık altına sakladığım oklarımı bu gece bir yerlere fırlatmalı aslında. Sağdan soldan çıkacak bozuk türkçeli öz eleştirilere bile muhtacım. Yüksek ses, inanç olmaya başladığından beri kim nerede nerenin altında saklandığını şaşırmış durumda. Sabahın köründe taksim metrosundan  meydana açılan dünyanın bana ait olduğunu hissettiren ışık, gelip geçici sesler arasında hergün aynı yoklamayı imzalıyormuş gibi..
Bugünlerde düzen ve sistem kelimelerini neden bu kadar fazla kullandığımı anlamamış olmamın sebeplerinden biri tabana oturtup bezlediğin düşüncelerinin ne zaman sıcacağını bilmemek. O kadar çarkın içinden etrafını sistemleştirerek kendine düşen parçalarla oyun oynamak istiyorum ama sen bozulmaya mahkum bir insan ürünüsün diyen arka fon ve zoraki beslediğin motivasyonun ile nereye kadar? Belli ki biz başından kokan canlı sistemine hitap ediyoruz..
Biraz İstanbul’a..
Kışın sonlarında bıraktığım bedenimi sürükleye sürükleye bahara taşımaya çalışırken üzerime kapanan kapıların arkasından sesleniyorum yaz aylarına zira İstanbul bahardan zırnık koklatmamakta niyetli. Saygıda kusur etmesekte vücudum üstündeki giysi sayılını azaltmak için derime ve bana her geçen gün daha çok baskı yapıyor. Şortla dolaştığımız serin akşamüstülerini düşündükçe tıbkı şuanda canınızın dondurma çekmesi gibi bir istek oluşuyor içimde. Cezası uzatılmış yaramaz çocuk durumundan kurtulmanın zamanı geldi de geçiyor. İstanbul birazcık söz dinlesen?

Sabahları kendimi zar zor dışarı attışımda günüme neşe pompaladığım şarkılarım var. Yoksa saat 07.00 da öğrenci bedenini yataktan kaldırıp bir de mutlu etmek kolay bir iş değildir. 

Sabah Şarkısı



Mutlu geceler..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

my cracks

Hızımı alamadım

Related Posts with Thumbnails