Altıgen sınırlar var her yanımda köşelerini bilmediğim kenarlar acıtıyor ruhumu. Hizaya dizilmiş askerler gibi simetriğiz, disiplin içip sabahları demir ayazını yanağımıza bastırıyoruz. Kimler gördü içtiğin son sigarayı? Bir kuşun insaflı bakışlarına mı sığdırdın pişmanlığını? Yoksa istemeden sürttüğün ayaklarının geri gelmeyeceğini mi düşündün? Peki o eski binanın gölgesinde hangi yağmurdan kaçıyorsun? Rutubet kokusuna nispet eder gibi soluyorsun sabitliğini..Geçmişin şuursuz yoğunluğuna dayadığın sırtın, o soğuk duvarların ciğerine akıttığı yağmur damlaları kadar sinsi. Sen sevecen bakmamalısın, tek boyutlu duygularının içinde tutunacağı hiç bir yer kalmamışken asla kimsesizlikten söz etme..İstiklal caddesini herkesten hızlı yürüyerek, gördüğün insan tabelalarının hep en ıssız kısımlarına bakarak, cadde sonunda düşüncelerinin sahipsiz caniliğini sonlandıramazsın. Oyalamak istediğin kıvılcım isteklerini bastıramayacak kadar insansın çünkü..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
my cracks