Kafa Notları: Ben Biraz..

Sanki defalarca sana seslenmişim gibi geliyor. Neden görünmez olur tüm başlangıçlar bilmiyorum. Sorsam da söylemezler bundan eminim. Bu şekilde, bir takım olmayan değerleri varmış gibi gösterme başarısını sağlıyorlar. Çok bilmiş değilim asla da olmadım ama son zamanlarda gözümün içine sokulan bu kaldırım zihniyetlerin beni epey şaşırttı desem yeridir. Bir taraf da sızlanan karşı cins diğer tarafta paylaşamadığı kalbini boş satırlara dolduran erkek. Hal böyle iken insan düşünmeden edemiyor; ya müthiş bir şansızlık var ortada adeta tanrılar dışlamış eros u ya da bu dert yananlar ve kalpleri boşlukta dolananlar gerçekten bahsettikleri gibi değil. Buna net bir cevap asla veremem. Elimdeki üç beş örnekle yola çıkarsam, umut kavramını bile unutmam gerekebilir. O yüzden sabırla rüzgarın tersine dönmesini bekliyorum..

Tükettiğim çok şey var bu hayatta. En çok canımı acıtanlar ise tek başıma yaşadığım ilkler oldu. Her birini bir kadeh içki ile yutmaya çalışsam da damarlarımdan atabilmiş değilim bu kederi. Artık gözlerimi kapatıp “bu sondu” demek yüzümde bir tebessüm oluşturmuyor. Hayatta en çok net olan şeylerden korkarım. Çünkü sinsidirler, sen fark etmeden ince ince işlerler hayatına, parçayken bütünü göremezsin ama bütün olduğunda paramparça olursun. İşte tam böyle bir dönemdeyim. Tek tek parçalarıma ayrılıyorum..

Söylenmek çok boş görünüyor dimi dışarıdan? Bu hayatta asla tek başına büyüyemezsin ve içine aşk işlememiş kalp sadece monoton bir ritim ile ninni söyler hayatına. Gözümden akan sabah üzeri uykuları değil, geçen zamanın tuzlu yaşlarıdır..

beraber dinleyelim mi?