Jean Cocteau
Neden sürekli üzerimde bir lanetle yaşıyor gibi hissediyorum bilmiyorum. Belki de o son kötü sözü çıkartmayacaktım deliğinden. Hayatta göz ardı ettiğimiz şeyler ile bir ömür geçirilebileceği gerçeğini kabullenerek bir adım daha ilerliyorum. Çok fazla sözcük bulursam, burada yaşatmayacaklar beni. İstenmediğimi bana hissettirdiklerinde yerin kaç kat olduğunu düşünür dururum hep. Sonrasında istemsizce eli küreğe değmiş olana duyulan yoğun sevgi.. Bütün bunları canlandırdığımda, karşıma geçip oturan akıl dostlarıma birer birer dert anlatmaya çalışıyorum. Geri sayımın, engeller arkasında belli bir cazibesi var ama biz üstüne oturanlar için nabız aynı atmamakta. Bu yüzden parmaklarımın ucundan geri dönen her şey dilime tosluyor. Durdurulmayı benimsemiş bir düzenin içinde başımızı eğip gerilerden sesleniyoruz kulaksız ve dilsiz canlılara. Seni davet edeni bulduğunda ve hatta onu küstahça sahiplendiğinde bir kez daha anlayacaksın iyilik denen şeyin insana layık olmadığını. Şizofren başlangıcı seyrek baskıların bedeninde açtığı deliklerde solurken, gözlerini dikeceksin şahane manzaranın içindeki en umutsuz varlığa. Güneşin töreye kurban gittiğini söyleyecekler, belki bir kaç damla göz yaşı alacaksın seni aldatanlardan. Tepki verebilmek en büyük lüksümüz iken daha ne kadar içine gömdüklerinle yaşayacaksın? Erdemin toprak ile bir ilişkisi oldu da biz mi görmezden geliyoruz? Seni, kendinle barıştırarak bu hale getirdiler.. Unutma..
Bu gece vaktimi çalamadığı için kızdığım insanın hatırına yenilmemek için direniyorum. Geriye getirilmeyecek o kadar çok şey var ki sırf bu yüzden bile kıyıda köşede ne varsa sahiple bilirim. Belki o hariç..
İyi geceler.
Hayatina yeni birinin girmesine sevindim.
YanıtlaSil