Şuan damarlarım isyan ediyor, ona kullanılmış hissi veriyor akan kan. Evet biliyorum aslında tüm bedenim isyan ediyor. Her bir parçam tek bir hücremi dahi kabullenemiyor. Tıbkı benim de yaptığımı kabullenemediğim gibi.. Hayatta göğüs kafesimi zorlayan en önemli şey alışkanlıklardır. Öyle lanet bir bedenimiz var ki iyiye, kötüye, her şeye hemen alışmakta, ufak bir değişiklikte sağa sola hesap sorup sonrasında kendi odasına çekilip hüngür hüngür ağlamakta. Bakmayın aslında küçük bir çocuk gibi davrandığına, yeri geldiğinde en büyük yaşanmışlıkları normalmiş gibi gösterecek olgunluğa da sahip ama bu söz dinlemez, başına buyruk tavırları önce insan ilişkilerini sonrada sahibi olduğu bedenin en canlı noktasına bir damla zehir gibi akmakta ve geçtiği her yeri istisnasız kurutmakta. Nereden mi biliyorum bunları? Çünkü şuan bedenimin büyük bölümü kurumuş durumda. Canlılığını hissettiğim tek şey kalbim, o da içinde 'sen' olduğundan..
'Biliyorum', bu kelimeyi kullanmak o kadar berbat ki insan zihninin kendine harakiri yapması gibi ölümcül ve bir o kadar isyankar. Ne zaman gelirsin bilmem ya da gelir misin? Şuan bedenim bu şarkıda ağlıyor, katılmak istersen ben..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
my cracks