Kalp Notları: Bir arada hayat yazar mıyız?

Çok mu farklıydık acaba? Bunu neden kabulleneyim ki kurdugu her cümleye katılıyorum, o benim herşeyimi biliyordu. İçimdekileri öyle güzel dile getiriyor ki ben sadece susup söylediklerini hayal ediyordum. Utanmamı evet utandığımıda söylerdim arada bilki  benim utanmam değildi sadece seni çok fazla hissetmemin bedemine uyguladığı anlamsız reaksiyondu. Söylediğin herşeyi istiyordum, sadece evet sadece istiyordum. Yıllarca ufak bir şehirde yaşadım, çevremdeki acıları, sahte ilişkileri ve mutsuzlukları biriktirdim hep. Sakladım kendimi, bir odam, bir pencerem, bir kalemim vardı. Ben onlara anlattım içindekileri hep. Yine bir oda da bir pencereye bakıp bir iki kalem darbesiyle girdin hayatıma. Girmek kelimesi bu kadar aşağılık hissedemez kendini çünkü bu farklı birşeydi. İnsanın doğruluğunu ispatlaması için kendini tokatlaması gibi birşey bu. Yapmadım da değil.. Geride bıraktığım 11 günü, 11 yılmış gibi düşündüren neydi? Yıkmamışmıydık biz birçok şeyi? Beni eski ilişkilerine benzetirken ki tek fark sadece senin duyguların mı sadece? Yazdıklarına o kadar katılıyorum ki ama bir noktayı görememen ve o noktanın ilişkimizi bitiriyor olması bedenimde nasıl etki oluşturduğundan bahsetmeyeceğim. Evet belki dışardan bakıldığında herşey benzer ama ailem önce ben odaklı bakar sonra benim bakış açımdan bakıp olayı yorumlar. Son konuşmamızda o kadar iyi anlamıştım ki yarın bu böyle bir yazı yazacağımı lanet olsun gerçekten tanıyorum seni. Şimdi annem gözlerim içine bakıp barıştınız mı diye soruyor ve defalarca özür diliyor söyledikleri için bunun hiç mi anlamı yok? 51 yaşında bir kadın yaptığı hatayı kabullenip özür diliyor ve... bunu yaptı mı önceki çocukların anneleri? Herşey farklı ama çok şey aynı bizde. Yıllarca aynı küçük bir şehirde yaşamış sadece etrafındaki örnekleri görebilmiş biri için bu söyledikleri yetmez mi? 

Olmayacak gibi duran herşeyi devirmişken ben neden olmayacağına inanıyayım ki ya da nasıl inanayım söyle bana. Dualar, sen hayatıma girdiğinden beri her gece uyumadan önce tek sığınağımdı ve öyle olacak. Sağ omzunda ben sadece kelimelerle değil o an  gözlerimi kapatıp orda hayal ettiğimi düşündüğüm için ordaydım ve sen orada olduğumu bu yüzden hissettin..

Şimdi ne yapmalı? Hoşça kalın ardından hoşça kal denmeli mi tekrar? Buna cevabım kesinlikle hayır.. Ne zaman olur yada olur mu bilmem ama benim 19 yaşıma kadar öğrendiğim en güzel şey beklemekti. Şimdi bunu kullanma zamanı. Bu blog çoğu zaman beni anlattı şimdi de beni anlatacak. Benim bekleyişimi..

Bir görevim vardı ama bitmemişti bunu kendin söyledin ve şimdi ben söylüyorum. Sunu da biliyorum böyle yüzlerce yazı yazıcam ve hepsi söyle bitecek 'Ne dersiniz ikimiz bir arada hayat yazar mıyız ?'..

Ağzıma şıç Zakk Wylde..http://fizy.com/#s/1dw9nn